Różaneczniki, trawnik i ogródki na warszawskiej Pradze

Moje różaneczniki proszą o pomoc, a ja nic. Po prostu jak kamień od kilku miesięcy. Nie żebym nigdy nic nie robiła. Robiłam. Kiedy to się zaczęło podsypałam siarczanem magnezu i interwencyjnie opryskałam 1%-owym roztworem magnezu. Czekałam i nic. Ponieważ objawy chlorozy najbardziej widoczne były na tym osobniku co na zdjęciu, więc nim zajmowałam się szczególnie. Drugi i trzeci osobnik z objawami zbrązowienia brzegów blaszek liściowych, traktowany był częściowo podobnie, ale dodatkowo opryskiwałam je ekologicznym preparatem antygrzybowym. I nic.

Pozostałe różaneczniki zostały przesadzone do dużych czarnych plastikowych donic – w których przywiozłam duże sosny – i zakopane w ziemi.
Azalie japońskie i wielkokwiatowe mają się właściwie dobrze, a borówki amerykańskie potrzebujące najbardziej kwaśnego podłoża (4-5 pH) nawet owocowały w ubiegłym roku, więc nie wszyscy są tacy niezadowoleni z mojego towarzystwa.

Właściwie jesienią postanowiłam z dużym żalem, że trzeba będzie niestety tych niezadowolonych wymienić na bardziej współpracujących (ehe!). A tej wiosny popatrzyłam na nie – takie były piękne jak były zdrowe… nie… trzeba dać im jeszcze jedną szansę. Powalczymy jeszcze trochę i zobaczymy.

Pomimo wcześniej wykonywanych starań o właściwe pH, czyli zastosowania i kwaśnego torfu, i kory i grzybów mikoryzowych, badanie pehametrem, kupionym w ubiegłym roku w Castoramie, wykazało odczyn zupełnie uniemożliwiający pobieranie składników odżywczych z podłoża.

Jeżeli naturalnie w ogrodzie ziemia jest neutralna lub alkaliczna (zasadowa), to aby utrzymac właściwe pH pod roślinami kwasolubnymi, właściwie trzeba się przygotować na robienie tego nieustająco. Dlatego, że deszcze wypłukują dodane substancje i pH ponownie jest wyższe. Co oznacza, że zabiegi zakwaszania wykonane przed deszczem spełniają swą rolę tylko częściowo. W jakiej części? Można to zbadać właśnie pehametrem.

Czym zakwaszać ziemię? Tak jak pisałam jest to zabieg, który wykonuje się regularnie. Siarczan magnezu lekko zakwasi ziemię, ale nie zmieni znacząco jej odczynu.
Kanadyjskie Towarzystwo Miłośników Różaneczników i Azalii zaleca używanie w tym celi siarki oraz siarczanu żelaza. Siarkę podobno można kupić w naszych sklepach, ale mi się nie udało. Siarczan żelaza nie występuje – tak mi powiedział doświadczony ogrodnik w sklepie ogrodniczym. Polecił siarczan amonu i podsypywanie trocinami.
Podsypałam poleconym siarczanem amonu i po dwóch dniach lekkiego, non stop padającego deszczu, pH obniżyło się do właściwego dla różaneczników poziomu (pomiędzy 5, a 6 pH) – co widać na poniższym zdjęciu.
Hurra! a i same roślinki też 'postawiły uszki’ – tak szybko? No właśnie. Bardzo szybko. Co prawda na zmiane koloru liści trzeba będzie poczekać, a i kwitnąć nie będą w tym roku jak w poprzednim, bo cały ambaras trwał przez najważniejszy okres zawiązywania pąków, czyli od lipca. Najważniejsze, że na razie jakby im lepiej.

W międzyczasie, te przesadzone do wielkich donic szykują się do kwitnienia 🙂 Hurra!

W innych źródłach znalazłam informację, że dobrze zakwasza się ziemię wodą z namoczonym w niej wcześniej chlebem razowym żytnim. Hmmm… będę eksperymentować.

Drugi problem jakim postanowiłam się szybko zająć, to trawnik.

Zanim jednak dojdę do nawożenia, to przejdę przez wertykulację, czyli płytkie ponacinanie darni, aby dać trawie przestrzeń do wzrostu. Do tego celu użyłam wertykulatora nabytego 2 lata temu drogą kupna na allegro.

Jest wiele nieporozumień związanych z wertykulacją. Podstawowy zabieg polega na płytkim nacięciu darni. Ma ono na celu usunięcie rozkładających się pozostałości skoszonych źdźbeł trawy, stworzenie lepszych warunków dla dopływu powietrza, wody i składników pokarmowych do korzeni, przygotowanie trawnika do piaskowania lub przygotowanie lepszych warunków do podsiewu oraz przerzedzenie zbyt gęstego zasiewu.

Głęboką wertykulację, która spełni również funkcję aeracji, można wykonać wertykulatorem o mocniejszej konstrukcji, który da możliwość wykonania nacięć głębokich na 5-7 centymetrów – takie zabieg dodatkowo zwiększa elastyczność trawnika oraz przepuszczalność gleby w dolnych warstwach.

Mój werykulator wykonuje nacięcia powierzchniowe i chociaż po zabiegu, z bliska trawnik wygląda smętnie…

Po tych zabiegach, miałam spotkanie na warszawskiej Pradze, gdzie bezpiecznie nie jest. Jest to dzielnica Warszawy, ale jakby miasto samo w sobie. Ludzie tu inaczej wyglądają i mówią – niektórzy nigdy w życiu nie byli po drugiej, lewobrzeżnej stronie Wisły.

Praga bardzo powoli odzyskuje swój blask, artyści przenoszą się właśnie tutaj, ale z tego co pamiętam, to zawsze miała swoje dosyć niezwykłe przyblokowe ogródki. Spore i zadbane – przypominające ogródki wiejskie.

Dzisiaj pokażę dwa ogródki, które mijałam idąc na spotkanie. Nie mogłam się powstrzymać, aby ich nie sfotografować…